De Amsterdamse ingenieur Ferdinant Anderheggen bouwde rond de eeuwwisseling een prototype auto. De lichte voiturette was eenvoudig te hanteren en beviel hem na een jaar gebruik zo goed, dat hij in 1900 in de Amsterdamse constructiewerkplaats van de gebroeders Willink een tweede bouwde. Deze auto was van het type vis-à-vis: vier zitplaatsen met tegenover elkaar zittende bestuurder en passagiers.
Het speciale aan deze Hollandse voiturette was de zeer eenvoudige maar goed werkende transmissie, waarbij een verschuifbare riemconstructie als 2 versnellingsbak fungeerde. De Franse Abeille motor was watergekoeld, leverde 4 PK en had aan het vliegwiel een brede riemwals waarop een platte riem kwam. Deze liep naar een tussenas met 3 riemschijven en was daarop van schijf naar schijf verschuifbaar. De middelste schijf betekende vrijloop, de linkse was gekoppeld met een kettingoverbrenging met grote vertraging (de 1e versnelling), de rechtse met kettingoverbrenging met kleinere vertraging (de 2e versnelling). De 2 ketting overbrengingen konden via een vrijloop,bij het differentieel gekoppeld worden. De topsnelheid van de auto was 40 km/uur. De auto kreeg registratienummer 166.
Anderheggen kreeg patenten op het systeem en opende daarna met een Franse fabrikant onderhandelingen over de fabricage, die hij niet op zich wilde nemen. Toen het met de Fransen niets werd, sloot hij in 1901 een overeenkomst met de Limburgse machinefabriek P. Konings te Swalmen voor de bouw in licentie van auto's met zijn systeem. In juni van hetzelfde jaar deed hij mee aan de door de ANWB uitgeschreven Tour door Nederland. In 1902 trad hij in dienst van Konings om te werken aan een serie auto's waarin zijn ontwerpen voor een planetaire versnellingsbak waren verwerkt. Op 27 maart 1902 kreeg Anderheggen registratienummer 592 voor een auto, die hij op 11 september 1903 verkocht aan A. Reijgers in Amsterdam.