Bouwer/ontwerper: Wouter de Vries, Groningen
Bouwperiode: 1962
Chassis: Goggomobil T250 (1961)
Carrosserie: Polyester.
Kenteken: XX-09-88
Eigenaar: Wouter de Vries (1962 - 1965).
Met het geld dat Wouter de Vries bij de Firma Gremi in Groningen had verdiend met het ontwerp van en de voorbereidingen voor de vorm de Pegasus, een invalide-voertuig, kocht hij bij deze firma een gebruikte Goggomobil.
Wouter de Vries: ‘Ik heb de carrosserie van het onderstel afgehaald, 99 bouten en moeren, en er een eigen carrosserie op gebouwd.’
Het is dan 1962. De polyester carrosserie is een ontwerp van Wouter en wordt metallic blauw gespoten. Inter Art, de reclamestudio, is ondertussen opgehouden te bestaan en Wouter de Vries komt bij DAF in dienst: ‘Ik ben toen een paar keer met dat autootje van Groningen naar Eindhoven gereden. We reden ergens in Brabant op een prachtige weg, die zonder aanduiding gekruist werd door een karrenpad. We schoten van de weg, door de klap braken de voorwielen af en als een slee gleden we verder en kwamen tussen twee bomen tot stand. We stapten uit en hebben eerst maar eens een boterhammetje gegeten. Een politieagent kwam op een bromfiets langs om de schade vast te stellen; niet aan de auto, maar van het beetje koren dat we hadden platgetrapt. Even later kwam hij terug met een boer, die sprekend op Vincent van Gogh leek, en financieel gecompenseerd moest worden voor dat beetje koren. Ik gaf een rijksdaalder aan de agent, die het aan de boer gaf, want de boer wilde met mij niets te maken hebben. Misschien dacht hij dat het blauwe geval tussen de bomen een vliegende schotel was!’
Een treurig einde
‘Ik heb later op een sloperij een voorbrug van een ander Goggootje gekocht en gemonteerd, waarschijnlijk een T400, maar daardoor werd de auto vijf centimeter lager en klopte het silhouet niet meer. Ik had het ondertussen druk met mijn werk, had ook geen werkplaats tot mijn beschikking en op een dag dat de auto het helemaal niet meer deed, ik denk in 1965, heb ik hem verkocht voor ƒ 200,‐. Een treurig einde, maar misschien staat ‘ie nog ergens in een boerenschuurtje.’
Nadat Wouter de Vries twee jaar bij DAF heeft gewerkt, gaat hij naar de Ford‐studio in Keulen, waar hij als auto‐ontwerper dertig jaar blijft werken. ‘Tussendoor heb ik nog een paar auto’s en motorfietsen gerestaureerd en nu ben ik bezig voor een vriend in Heerhugowaard om op het chassis van een Delahaye uit 1947 een carrosserie te ontwerpen.’ Dat wordt dus opnieuw een ‘Wouter de Vries’.
